Toch maar even gevraagd thuis, of de jeugd van tegenwoordig nog weet wat een telraam is. Maar nee hoor, geen idee. Toch was dit typisch zo’n dag om dat klassieke woord weer even af te stoffen. Al bleek dat telraam ons helaas niet gunstig gezind. Met 7-6 verliezen in de slotminuut, daar krijg je zure gezichten van.

Dat was helemaal niet nodig tegen KMD uit Wateringen, dat een week eerder een pak slaag had gekregen van divisieclub TOGB. Tot vlak voor rust stonden onze jongens met 4-1 voor, waren ze de baas op het veld en leek er geen vuiltje aan de blauwe lucht.

Het team was bijna compleet. Alleen Melle kon niet meedoen, omdat hij eerder in de week zijn elleboog had gebroken bij een val uit de stormbaan op het schoolplein. Maar hij kwam zijn maatjes uiteraard wel aanmoedigen.

Pech was er wel, want vrij snel in de wedstrijd viel Adam L uit met een enkelblessure. Maar het leek ons weinig pijn te doen. Met Roel op het doel, achterin Ayoub, Tim, Ian en Kian, was de zaak lange tijd aardig onder controle. In die periode had het middenveld met Zayd, Finn, Youness en Michiel grip op de zaak en konden Souhaib en Suleiman naar hartenlust de diepte zoeken. Later vielen Adam A (als rechtsachter) en Luuk (aanvallende middenvelder) nog prima in.

We kwamen al snel met 1-0 voor, na een schot van Souhaib in de kruising. Maar even knipperen met de ogen door het scherpe zonlicht en het stond alweer gelijk.

Toen brak onze beste fase aan, met Suleiman als de absolute uitblinker. Met zevenmijlslaarzen (nog zo’n mooi klassiek woord) was hij de verdediging van KMD tot driemaal toe te snel af. Tweemaal (een keer na een prachtige assist van Zayd) rondde hij zelf af, eenmaal werd hij onderuit gehaald door de doelman. Tim schoot onberispelijk raak vanaf de strafschopstip.

Een 4-1 voorsprong, een overwicht, wat kon er fout gaan op deze heerlijke zaterdagochtend? Na twee verloren oefenpotjes en een verloren bekerduel leek de eerste overwinning aanstaande. En die kon het team van trainer Rob en coach Ronald goed gebruiken.

Maar het werd al snel spannend. Tweemaal liet de achterhoede zich verrassen en nog voor de pauze was het 4-3.

Gelukkig werd al snel orde op zaken gesteld. Uit een corner van Luuk tikte Finn de 5-3 binnen. Nu zou het toch wel gedaan zijn met het verweer van KMD, dat kon niet anders.

Maar waar de 5-3 een bevrijding had moeten zijn, bleek die eerder het begin te zijn van een mindere fase. Te weinig energie, te veel lopen met de bal, te veel misverstanden. En het lukte ook niet meer om Souhaib en Suleiman te lanceren in diepte.

KMD bleef hopen, bleef het proberen en werd gevaarlijk. 5-4, 5-5, 5-6. Met nog een paar minuten te gaan kondigde zich een pijnlijke nederlaag aan. Maar de vastberadenheid keerde terug en toen we een vrije trap kregen op de hoek van het strafschopgebied, rook Luuk zijn kans. Hij krulde de bal naar de verre hoek, maar de keeper kreeg er toch een hand achter. Alleen had hij geen antwoord op de instormende Suleiman, die de bal het doel in liep: 6-6.

Een puntje, het had meer moeten zijn, maar daar konden we nog een beetje tevreden mee zijn. Dachten we. Maar in de slotminuut ging het mis. Een bal werd slecht weggewerkt en met een snelle combinatie zette KMD de gevaarlijke nummer 7 vrij voor het doel. Die schoot hard raak en bezorgde JO15-1 een stevige kater. Ik denk dat een aantal jongens op dat moment graag een telraam tegen de grond hadden willen smijten…