Op een prachtige herfstdag mocht VVS op bezoek bij het altijd gezellige Streefkerk. Streefkerk had net als VVS nog geen punten weten te behalen en beide ploegen waren derhalve van plan om eindelijk van de hatelijke 'nul' af te komen.

VVS begon degelijk aan de wedstrijd. Met regelmaat werd de vrije man op het middenveld gevonden en Streefkerk moest eigenlijk direct terug. VVS kwam vaak tot de zestien meter maar dan werd het lastig omdat Streefkerk fel en goed verdedigende. Streefkerk speelde vooral de lange bal en met doorkopballen wilde men gevaarlijk worden. En het dient gezegd te worden dat deden ze vaak zeer effectief. Na gestuntel in de verdediging van VVS ging de bal terecht op de stip na een handsbal. Voor goaltjesdief Andy van Vugt was dit een koud kunstje al zat penaltykiller Robin Schiedon er nog akelig dicht bij. 

Dit was toch weer een tik op de neus van de toch al niet van zelfvertrouwen overlopende Schoonhovenaren. Het is week in week uit tegenslag op tegenslag. Je zag dit ook aan het spel. Dat werd slordig met vaak onbegrijpelijke keuzes in balbezit en weifelend optreden bij balbezit tegenstander. Gelukkig was Streefkerk niet bij machte om daar gebruik van te maken en bleef het zich beperken tot de lange bal. Maar de hele eerste helft had VVS daar toch echt pijn gedaan kunnen worden. Vlak voor rust ontstond uit zo'n slordigheid achterin een enorme scrimmage voor het doel van VVS. Hoe de bal er niet inging dat weet nog steeds niemand. 

Was VVS dan helemaal niet gevaarlijk in de eerste helft? Zeker wel, maar steeds was het net niet in de eindfase van de aanval of was de afronding niet overtuigend genoeg waardoor de keeper van Streefkerk eenvoudig kon ingrijpen.

In de rust was iedereen teleurgesteld. Waarom lukt het nou al weken niet? Natuurlijk zijn er nog steeds blessures en afwezigen, al waren bijvoorbeeld Willem Paul van der Heijden en Rogier Peltenburg weer (gedeeltelijk) van de partij. Maar op de training gaat het meestal prima. En waarom zit het nou niet mee, waarom lukken de meest simpele dingen niet? Veel vragen maar wat zijn de antwoorden? Waarschijnlijk moeten we dit samenvatten onder de noemer vormcrisis. En de enige manier om daar uit te komen is om door keihard te blijven werken want het mooie van vorm is dat het ook zomaar terug kan komen.

En dat zag je terug in de tweede helft. Na een tactische omzetting door de technische staf kreeg VVS meer grip op de wedstrijd. Er werd geknokt voor iedere meter. Natuurlijk was het aan de bal nog niet goed, verre van dat. Maar iedereen liep zich het snot voor de ogen. Streefkerk had het daar steeds lastiger mee. Nadat de keeper van Streefkerk nog een fantastische redding in huis had op een kopbal van Tom Kruiper was het een paar minuten later Marc Kruiper die wel raakt kopte nadat hij hoog boven iedereen uit torende. Die treffer voelde heerlijk. Eindelijk eens een keer teruggekomen van een achterstand.

VVS ging door, met extra energie werd Streefkerk het mes op de keel gezet. En niet vlak daarna was het Mo el Harracha die zijn tegenstander passeerde en de bal met dodelijke precisie in de verre hoek schoot. Een voorsprong dat was iets wat VVS al weken niet had gehad. Het was dan ook des te zuurder dat Streefkerk binnen de minuut al de gelijkmaker wist te produceren door opnieuw Andy van Vugt. Hoe zou VVS deze domper verwerken? Zou het weer door de hoeven zakken?

Gelukkig rechtte VVS de rug. Het knokte voor iedere meter en ging het (sportieve) gevecht aan met Streefkerk voor de drie punten. Beide ploegen kregen nog wat hectische situaties te verwerken in de eigen zesttien meter maar toen de uitstekende leidsman blies voor het einde was het nog steeds 2-2.

Opnieuw geen overwinning voor VVS maar toch waren er wel degelijk wat lichtpuntjes. Na de wanvertoning tegen Lekkerkerk stond VVS de tweede helft op. Het zakte niet door de hoeven na een tegenslag (gelijkmaker) en heel soms viel er weer een glimp te zien van de individuele kwaliteiten binnen het team. De komende weken moet VVS werken aan het verder in vorm komen. Resultaten zijn natuurlijk belangrijk maar voor nu even van ondergeschikt belang. Als de vorm er is dan komen die namelijk vanzelf. Laat de wedstrijd van Streefkerk dan maar het omslagpunt zijn geweest na 4 nederlagen op rij.

Volgende week komt Ameide op bezoek in Schoonhoven. Ameide is het seizoen uitstekend gestart en is nog ongeslagen. Volgende week zal VVS in ieder geval Amine, Ismail, Menno, Aimed en Giorgio nog missen maar de overige selectiespelers zullen meer dan gemotiveerd zijn om Ameide de eerste nederlaag proberen toe te dienen. Wij hopen op veel publiek wat VVS zal ondersteunen, aftrap is om 15:00!