Heeft het publiek zich weleens een voorstelling gemaakt van de omstandigheden, waarin een scheidsrechter kan komen te verkeren? Het is zo gemakkelijk hem een foutieve beslissing meteen kwalijk te nemen, maar of men daarmede juist handelt valt sterk te betwijfelen. Zo goed als het tot één van de eerste plichten van de scheidsrechter gerekend moet worden om een wedstrijd zo prettig mogelijk te doen verlopen, zo goed dient het publiek met het feit rekening te houden, dat ook de medewerking voor een aangenaam verloop noodzakelijk is. Medewerking kan het publiek onder meer verlenen door met het aanheffen van een fluitconcert niet al te voorbarig te zijn wanneer een scheidsrechter een overtreding over het hoofd heeft gezien. Het kan best zo zijn dat de goede man de overtreding niet eens heeft kunnen constateren. In zo’n geval mag hij, het gevlag van de (club)grensrechter ten spijt en volgens voorschriften waaraan hij zich nu eenmaal heeft te houden, niet fluiten. Alleen de aanwezigheid van een neutrale grensrechter maakt hierop een uitzondering.  

Maar hoe komt het dan, zult u zich afvragen, dat het nog zo veelvuldig voorkomt dat het publiek een overtreding wel kan constateren en de man, die daarvoor nota bene is aangesteld en van de  spelregels een studie heeft ge maakt, ontgaat? Precies dus de omgekeerde wereld! Toch is de verklaring hiervan erg eenvoudig. Wordt het uitzicht van de scheidsrechter belemmerd, dan kan hij toch ook niets constateren! Het behoeven niet alleen  scrimmages te zijn die hem in zo’n netelige positie kunnen brengen. Een “dekmoment” komt in een wedstrijd veelvuldig voor, de speler die voor een scheidsrechter dus volkomen onzichtbaar zal zijn en een “geheide” handsbal of een “geheide” free-kick” maakt, dan wordt gehoopt u met dit voorbeeld verklaard te hebben waarom u soms vergeefs op zijn fluitsignaal zal moeten wachten. Een scheidsrechter mag nog zo deskundig zijn, nog zo snel ter been en nog zo oplettend zijn, voor een dergelijk “falen” zal hij nimmer bespaard blijven.

N.B.: Veel lijkt mij in al die jaren niet te zijn veranderd!