Huib van Putten was een sieraad voor de voetbalsport. Goudeerlijk, bescheiden, gezegend met fluwelen techniek en een verwoestend schot. De sympathieke Schoonhovenaar werd in 2002 tijdens het 100-jarig bestaan van vv Schoonhoven uitgeroepen tot 'speler van de eeuw'.
Huib in Schoonhoven op 27 december 1924 geboren. Als zevenjarige was hij al lid van V.V. Schoonhoven bij de junioren. Bij de straatvoetballers van D.W.S. was hij ook te vinden. Een wat verlegen jongen, zeker niet van het type branieschopper, maar met een overduidelijk aanwezig talent. Een vrije denker bovendien.
Het komt allemaal samen in een vroege anekdote waar hij trots op was. Luitenant Ensink van de Havenkazerne was sportinstructeur en trainer van zijn elftal. Huib had net een mooi nieuw hengeltje gekregen en ging liever vissen dan trainen. Mooi dat Ensink hem opzocht en zeer kwaad duidelijk maakte dat dit nooit meer mocht gebeuren. Hij had in de gaten dat Huub talent had. Dat werd ook de rest van de stad snel duidelijk. Op zijn veertiende speelde hij in het eerste elftal. Ten gevolge van de mobilisatie waren elftallen niet meer compleet. Huib kon - ondanks zijn jonge leeftijd - zo meedoen in de noodcompetitie. Hij had altijd asem genoeg, was fanatiek en wilde altijd winnen. Maar altijd op een eerlijke manier!
Mensen kwamen speciaal voor de jonge metselaar naar het veld van de blauw-witten, waar linksbuiten Huib van Putten hen trakteerde op technische hoogstandjes, afgemeten voorzetten, fraaie doelpunten en geliefd om zijn bescheidenheid. In een vertegenwoordigend team van de afdeling Gouda scoorde hij eens vijf keer in een wedstrijd. Een verslaggever omschreef hem bewonderend als de 'Abe Lenstra van Schoonhoven', verwijzend naar de voetballegende uit Heerenveen. Er kwamen veel lovende artikelen in de kranten, regionale clubs leenden Huib graag voor hun grote wedstrijden, er ontstond nationale belangstelling en een carrière als professional - voor wat het in die tijd waard was – behoorde tot zijn mogelijkheden. Van Putten zal die loftuitingen ongetwijfeld blozend hebben weggewuifd. Hij voelde zich helemaal geen grootheid, maar vooral een liefhebber pur sang.
Van Putten legde alle aanbiedingen vriendelijk naast zich neer. Huib bleef trouw aan Schoonhoven. Zijn beroep als metselaar, zijn huis, zijn vrouw, V.V. Schoonhoven en visvereniging Het Baarsje. Dat was voor hem voldoende. Hij wilde niet het bezit worden van mensen die hem zouden vertellen hoe hij verder moest. Voetballen op commando paste hem niet, hij wilde voetballen omdat hij er plezier in had. Zoals het was, was het goed.
Hij verkaste dus nooit naar een andere vereniging, maar speelde 25 jaar in het eerste elftal, gevolgd door nog 5 jaar in een veteranenteam en was 40 jaar lid van vv Schoonhoven. Meer dan 500 wedstrijden gespeeld en nog nooit een straf voor een overtreding gekregen (gele en rode kaarten bestonden nog niet). Huib van Putten haatte gemeen spel.
Door sterk verminderd zicht moest hij die hobby's uiteindelijk opgeven. Hij woonde lange tijd zelfstandig, maar sleet vrijwel blind zijn laatste jaren in verzorgingshuis De Bovenberghe, waar men zijn humor en spontaniteit waardeerde.
Huib van Putten werd 94 jaar, hij is op 27 februari 2019 overleden. In 2002 is Huib bij V.V. Schoonhoven uitgeroepen tot speler van de eeuw. Hij gaf de vereniging een bekendheid die niet meer werd geëvenaard. Een zeer verdiende erkenning voor wat hij voor de club heeft betekend. Een ode aan een Schoonhovense legende.
