Voorafgegaan door knetterend vuurwerk ontspon zich op 1 augustus 2015 een leuke wedstrijd tussen huidig zaterdag 1 en een team, bestaande uit ex-medespelers van Erik.

Met de eerste weliswaar als bovenliggende partij, bood de “oude” ploeg toch aardig tegenstand en bleek een aantal spelers het bepaald nog niet te hebben verleerd. Uiteindelijk werd het 4-1 voor de huidige formatie, met liefst drie doelpunten van de voet van Hayo Nagtegaal en één van Yassin Bojada.

Erik zelf, jawel, zorgde voor de tegentreffer van het “tweede” team, waarvan hij na de rust deel uitmaakte. En welk een doelpunt, een wondergoal en tegelijk ook zijn laatste heldendaad na liefst 16 jaar selectiespeler te zijn geweest. De wedstrijd werd aanschouwd door een behoorlijk aantal  toeschouwers en dit zouden er ongetwijfeld nog veel meer zijn geweest,maar ongetwijfeld waren velen op vakantie.

Opvallend was dat er liefst drie “Zuurmonden” en ook drie “Nagtegalen” te bewonderen waren, voor wat de eersten betreft René, Erik zelf dus en Mark, terwijl de laatsten het deden met vader Ari als scheidsrechter en Hayo en Jorn als speler. Aan nog erg jeugdige Jorn kan, gezien zijn spel ook in deze wedstrijd, volgens mij nog veel plezier worden beleefd.

Tegen het einde van de ontmoeting werd Erik uit de wedstrijd “gefloten”, begeleid door een klaterend applaus van de spelers en bezoekers. Na het laatste fluitsignaal  volgden er welhaast vanzelfsprekend toespraken, waarvan gebruik werd gemaakt door Wim Eilander, ex-selectietrainer Geert Ouweneel, Marcel Stok namens het bestuur en als oud-medespeler van Erik en Robin van Randwijk namens de Supportersvereniging, door sommigen ook doorspekt met anekdotes. Toekomstgericht zei Wim Eilander in Erik een uitstekende aanvulling van de technische staf te zien en sprak hij de hoop uit dat hij dit zou overwegen, zulks eventueel in plaats van het gaan spelen in zaterdag 5, zoals hij heeft aangekondigd. Erik ging hierop nog niet in!

Zoals dit bij zo’n gelegenheid gebruikelijk is waren er ook geschenken, waaronder een door broer René overhandigde fraaie ingelijste fotocollage met afbeeldingen van verschillende teams uit de 1e elftaltijd van Erik.

Tot slot nam Erik zelf het woord en heeft hij het mij gemakkelijk gemaakt door gebruik te maken van zijn op papier gezette uitvoerige speech. Vooral ten behoeve van degenen die op 1 augustus niet aanwezig konden zijn, vind ik het zeer zeker waard om langs deze weg hiervan in volledigheid kennis te nemen, luidend:

“Raar om hier zo in de belangstelling te staan en om afscheid te nemen van het selectievoetbal. Maar bijzonder dat er zo’n wedstrijd is geregeld met veel jongens met wie ik de afgelopen 16 jaar heb gevoetbald. Ik ben er trots op.

Zoals jullie weten heeft het voetballen altijd een belangrijke plaats in mijn leven (en de familie ingenomen. De 16 seizoenen zijn voorbij gevlogen en ik moet eerlijk zeggen dat ik er altijd veel voor over heb gehad. Vakanties werden rondom het seizoen gepland, weekendjes weg waren moeilijk tot niet in te plannen en mijn twee linkerhanden heb ik niet gekregen van het vele klussen op de zaterdag. Maar goed, ik heb er ook veel aan over gehouden en dat zijn vooral veel vrienden.

In al die seizoenen heb ik toch ook wel een hoop meegemaakt. Hoogte- en dieptepunten. Toen ik bij de selectie kwam speelden we nog in de 5e klasse. Maar er was net gekozen om prestatief te gaan voetballen op zaterdag i.p.v. op zondag. In het eerste seizoen onder Gert Alblas hadden we direct succes en promoveerde we via de nacompetitie naar de 4e klasse.
Daarna volgden misschien wel de mooiste 3 jaren onder Geert Ouweneel. We deden in de 4e klasse gelijk goed mee en in het 2e jaar promoveerde we rechtstreeks als de nummer 2 naar de 3e klasse. Een geweldig team hadden we toen. Echt een vriendenelftal en na afloop was de lange tafel (zowel uit als thuis) altijd voor ons. Werd er paar keer een vijfje gelapt en bleef het gezellig tot de kantine dichtging. En daarna was het tijd voor de Babbels.

Ik weet nog dat ik gevraagd werd door Olympia dat toen in de 1e klasse speelde. Maar ik besloot om het niet te doen omdat ik met Schoonhoven de 2e klasse wilde bereiken. Het is toch wel een grote smet dat dit niet gelukt is. 4x hebben we gespeeld in de nacompetitie om te promoveren. Maar tegen SSS, DSO, TAVV en recentelijk BVV den Bosch lukte het maar niet. Eigenlijk ongelooflijk dat het niet gelukt is, want een paar keer waren we er zo dichtbij. Andere dieptepunten waren twee degradaties, maar gelukkig promoveerde we elke keer weer vrij snel. Daarnaast was het ontslag van Murat Kama toch ook wel een dieptepunt. Een uiteindelijk juiste keuze, maar het paste eigenlijk niet bij een sociale club als Schoonhoven. Gelukkig heb ik verder altijd heel goed met de trainers kunnen samenwerken. Gert Alblas, Geert Ouweneel, Kees Smits, Kees Koudstaal, Bert Potuyt en ook met Jon van Staa en Jos Krikke was de samenwerking altijd goed. Na een paar moeizame  jaren zijn onder de leiding van Kees Koudstaal de eerste stappen weer terug omhoog gezet. Vervolgens is Bert Potuyt verder gaan bouwen aan het team. Bert had absoluut een promotie verdiend, maar helaas konden we hem dat niet geven. Gelukkig is het hem wel gelukt bij Stolwijk. Wim, helaas heb ik maar een paar maanden onder jouw leiding kunnen trainen. Maar ik moet zeggen dat me dat zeer goed bevallen is. Daarnaast wil ik je bedankten dat je me onlangs de blessures toch altijd bij het elftal betrokken heb.  

Dit geldt ook voor het team. Zojuist noemde ik al de jaren onder Geert Ouweneel. Ik denk dat we toen succes hadden omdat we een echt vriendenteam waren. Ik heb dit de afgelopen jaren ook bij het huidige team gemerkt. Er heerst een goede sfeer. Ik zou jullie willen zeggen om dit het komende seizoen vast te houden. Ik hoop echt dat jullie dit jaar een stap hogerop kunnen maken. Ik hoop dat jullie geleerd hebben van het afgelopen jaar. Ondanks dat er een paar “bejaarden” gestopt zijn, staat er weer een mooi elftal. Met Willem-Paul van der Heijden en paar jonge talenten, zoals Jorn Nagtegaal, moet het goed komen. Zoals gezegd wens ik jullie daarbij heel veel succes. Zodra het kan kom ik zeker kijken.

Wat ik het mooie vind aan VV Schoonhoven is de betrokkenheid van vele mensen. Het is ongelooflijk hoeveel vrijwilligers er voor zorgen dat er op zaterdag gevoetbald kan worden en met name dat alles voor het 1e elftal tot in de puntjes is geregeld. Zeker de laatste jaren. Ik denk dat menig 1e, 2e en misschien zelfs hoofdklassers er jaloers op is. Op dinsdagavond staat Jan van Baaren altijd klaar achter de bar. Op vrijdag wordt het gras gemaaid of tegenwoordig geveegd en het complex onderhouden, op zaterdagmiddag staan Bep Ooms, Ben Sloof en Teus Verhoef klaar bij de kassa en wast Joke Schouten al jaren trouw onze vieze kleding. En dan nog maar niet te spreken over alle uren die mannen als Bert de Bruin, Peter Schilt, René van Os, Nico Peltenburg en vele anderen in de club steken

Bij het eerste hebben we de beschikking over 2 verzorgers en 2 fysiotherapeuten. Voor de wedstrijden wordt er altijd een lunch geregeld en kunnen we terecht bij onze sponsor Peet Borst. Om maar eens wat op te noemen. Qua sponsoren hebben we sowieso niet te klagen want in al die jaren hebben we maar 4 verschillende hoofdsponsoren gehad, Spits, Plusmarkt en Riz Bouw  en Peet Borst. Dit toont ook wel aan dat wanneer je eenmaal bij de VVS komt je er maar moeilijk van los komt.

Ik wil een paar mensen persoonlijk bedanken. Allereerst de supportersvereniging, jullie brengen extra sfeer in het cluppie en het spandoek tijdens de wedstrijd tegen TAVV was onvergetelijk. Dan de “Kok site” onder leiding van Arie Kok. Arie,  ik heb je begin vorig seizoen onder moeilijke omstandigheden toegesproken, maar ik ben blij dat je er vandaag bij bent. Volgens mij volg je Schoonhoven al ver voordat ik speelde en nog altijd zijn jullie goed vertegenwoordigd. Daarnaast de gehele begeleiding rondom het eerste. Ik ga geen namen noemen, anders vergeet ik er een paar.

Vier mensen wil ik in het bijzonder bedanken. Deze 4 zijn net als ik alle seizoenen betrokken geweest bij de selectie. Allereerst Wout den Braber. Wout, we maken weleens grapjes over je, maar de toewijding die jij geeft is echt heel bijzonder. Je loopt denk ik 10 rondjes per wedstrijd om het veld vanwege de zenuwen. Kleding regelen, oefenwedstrijden, broodjes, noem maar op. Soms werd ik ook wel gek van je, dan was je weer eens negatief en dreigde je met een vertrek naar Spirit of Lekkerkerk. Gelukkig ben je de club trouw gebleven en ik hoop dat je dat nog vele jaren zult doen.

Baay Ooms. Baay, jou ken ik sinds het seizoen in de E1, dus ik ga echt al een hele tijd terug. Toen al liet je me al diagonalen lopen. Wat heb je niet gedaan de afgelopen jaren. Trainer van het tweede, verzorger, assistent scheidsrechter. Ik heb veel bij je op de bank gelegen met weer een blessure en dan weer het veld op voor een hersteltraining. Maar naast het voetballen was je ook altijd geïnteresseerd in hoe het privé met me ging. Als verzorger kan je natuurlijk niet winnen van Marleen, maar ik wil je ontzettend bedanken voor al deze jaren en ik vermoed dat ik nog wel eens langs kom voor een massage.

Rene, ook wij zijn samen al 16 jaren betrokken bij de selectie. Eerst als medespelers en jij later als assistent trainer. Ik ken maar weinig mensen met zo’n betrokkenheid. Zelfs met Sanne en Thijs ga je door. Ik wil je ook ontzettend bedanken voor het regelen van deze wedstrijd. Eerlijk gezegd schaam ik me er een beetje voor. Want zo’n afscheid als speler had jij een paar jaar geleden ook verdiend. Helaas werd dat een heel ander afscheid en dan neem ik mezelf eigenlijk wel kwalijk, maar nogmaals bedankt.

Tot slot Pa Rinus, toch wel de grootste supporter van