Zeer gehecht aan de historie van de verenging en hieruit regelmatig publicerend, ga ik dit keer terug naar 1992, toen onze vereniging 90 jaar bestond, gepaard gegaan met een grootse viering, een kampioenschap van zondag 1 en een nieuwe, nog huidige kantine, de derde in de historie.
In de jubileumkrant van 1992 schreef de Goudsche Courant over het kampioenschap van het eerste zondagteam en daardoor promotie van de Goudse Bond naar de 4e klasse van de K.N.V.B.:
“ Door de 1-0 overwinning van Schoonhoven op Lekkerkerk op zondag 12 april 1992 is de formatie van trainer Geert Ouweneel twee wedstrijden voor het einde van het seizoen onbereikbaar geworden voor de concurrentie. De club is na één jaar in de Afdeling Gouda weer terug in de vierde klasse van de KNVB. Echt voetbal kreeg het publiek niet te zien, maar de spanning vergoedde een hoop. De thuisploeg had te veel last van de zenuwen om er een goede wedstrijd van te maken. Schoonhoven kreeg dan ook van trainer Ouweneel in de rust een fikse uitbrander. Dit had duidelijk zijn uitwerking en de Schoonhovense formatie begon beter te combineren. Lekkerkerk werd op de eigen helft vastgezet, maar kwam niet echt in de problemen. Tot de vijftigste minuut. De eerste goed opgezette aanval van de thuisploeg leverde gelijk gevaar op. Walter Visser ging door tot de achterlijn en zette voor. Ron Vermeijs kopte in, maar de Lekkerkerkse doelman Rob Blomaard greep goed in. Schoonhoven voerde de druk verder op, maar steeds kon Blomaard redding brengen. In de 65ste minuut werd hij niettemin gepasseerd door een volley van Huub Verlegh (1-0). Verlegh kreeg de bal van Michiel 't Hart en bedacht zich geen moment. Triomfantelijk nam hij met gebalde vuisten de felicitatie van zijn ploeggenoten in ontvangst. Vanaf dit moment dacht iedereen dat de score zou worden opgevoerd, maar in plaats van door te gaan liet Schoonhoven zich volledig terugdringen en begon angstig te spelen. Trainer Geert Ouweneel probeerde door schreeuwen zijn ploeg naar voren te jagen. Dit lukte hem niet en de laatste twintig minuten waren voor Ouweneel dan ook slopend. Na de wedstrijd was hij echter bijna alles vergeten en pinkte hij een traantje weg van feestvreugde.
Na de polonaise verklaarde hij: “Het was geen beste wedstrijd, maar een angstige. Maar ja, wat maakt het uit. We zijn kampioen en ik dacht zeker verdiend. Alleen tegen Nieuwerkerk hadden we problemen. We hebben dan ook maar één keer verloren. We hebben vijftien van de twintig wedstrijden goed gespeeld en dan verdien je het kampioenschap. Schoonhoven heeft een hechte ploeg die voor elkaar wil knokken. Dat Schoonhoven niet de macht had om uit te blinken had zeker ook te maken me de perfecte instelling van de gasten. Lekkerkerk weerde zich prima en gaf niets cadeau. Het vocht voor wat het waar was, ondanks dat er voor de ploeg van trainer |Koos Burger niets meer op het spel stond. Het duel werd op het scherpst van de snede gespeeld en moest kort worden gehouden. Scheidsrechter Peter Samson klaarde het karwei voortreffelijk. Het Schoonhovense publiek genoot na het laatste fluitsignaal met volle teugen van hun kampioen. De toeschouwers konden niets dan lof uitbrengen voor het team. Zonder veel wijzigingen vergeleken met vorig jaar stond er een beter elftal. Waar vorig seizoen (1990-1991) de scoringsmachine haperde, brandde deze dit seizoen los. Voorzitter Bredie van de KNVB Afdeling Gouda sprak dan ook hierover bij het overhandigen van de kampioensbeker. “Jullie hebben laten zien dat een club die een jaar ervoor is gedegradeerd toch goed kan voetballen. En ik hoop voor jullie dat Schoonhoven een lange toekomst kent in de vierde klasse”.
Teus Verhoef
