Helaas, het is de F2 niet gelukt om in de slotwedstrijd tegen ONA van de laatste plaats te komen. Maar er was na het laatste thuisduel, dat met 2-1 werd verloren, geen enkele reden om te mopperen. Onze jongens knokten voor elke bal, werkten zich een slag in de rondte, hadden de moddervlekken op hun blauwwitte tenues staan en moesten zich soms zelfs even laten wisselen, omdat de benen pijn begonnen te doen.

Natuurlijk hadden we gehoopt om af te sluiten met een feestje. Maar dat zat er net niet in. Toch was er alle reden om trots te zijn, want er was alles aan gedaan om te winnen.

Het mocht niet zo zijn, ondanks een knappe gelijkmaker van Suleiman, die de meeste meters van allemaal maakte en na knap doorzetten raak schoot. Na rust kwamen we door een afstandsschot weer op achterstand en het lukte niet om nog een keer terug te komen.

Als een echt team zaten de jongens na afloop in de kleedkamer, met een verdiend zakje chips in de handen.

Waar we het seizoen begonnen als los zand, met trainingen die soms ontaardden in chaos, zijn de jongens steeds meer een eenheid gaan vormen. Ook voor Melvin werd het met de week leuker om de spelers op maandag te trainen. We zijn hem uiteraard zeer dankbaar voor zijn inzet om al die eigenwijze mannetjes iets bij te brengen.

Uiteindelijk hebben alle jongens zich goed ontwikkeld afgelopen seizoen. Zoals Timo, die opeens als eerstejaars F-pupil werd doorgeschoven naar de F2. Zijn uittrappen zijn veel beter geworden, zijn reflexen ook. Vol energie heeft hij zich op de trainingen gestort en is nu een keeper waar zijn nieuwe F-team heel blij mee mag zijn.

Of Tim, die worstelde met blessures, maar nooit het plezier in het voetballen is verloren. Zeker de laatste weken lukte het steeds beter om zijn oude niveau te halen, ondanks weer wat pijntjes in zijn bovenbeen. Ook heeft Tim steeds beter begrepen dat het prima is om je lichaam te gebruiken, als je zo sterk bent.

Of Marouan, de felle verdediger die altijd en overal de bal wil veroveren en het slot op de deur is als tegenstanders denken door te breken. Langzaam maar zeker krijgt hij ook wat meer rust en overzicht, als hij in balbezit is. Een volgende stap in zijn ontwikkeling om een hele goede voetballer te worden.

Of Thomas, die als aanvaller naar de F2 kwam en zich ontwikkelde tot een verdediger. In het begin was dat lastig en wachtte hij nog te veel af, maar gaandeweg werd Thomas steeds feller. En het was mooi om te zien hoe zijn hoofd bij rushes langs de zijlijn steeds roder werd. Of Thomas nu een aanvaller, een verdediger of een middenvelder is, we weten het nog niet. Misschien wel allemaal.

Dan Jasen, die in het begin flink eigenwijs kon zijn en nooit het braafste jongetje van de groep zal zijn. Toch heeft hij als linksback steeds beter geleerd hoe hij moet verdedigen en doorschuiven. Al bleef hij altijd die wens hebben om aanvaller te zijn. Met zijn balgevoel en overzicht greep hij vaak goed in en zorgde Jasen voor een zuivere pass naar voren.

Timme, de jongen van de scherpe vrije trappen en corners, van de slimme passes. Soms ging hij de duels uit de weg, maar in de laatste wedstrijd tegen ONA nam hij knap revanche, door te knokken voor elke bal en na de blessure van Tim zelfs een paar keer goed in te grijpen als linksachter. Super knap gedaan.

Melle werd de topscorer van het team. Zeker aan het begin van het seizoen had hij nog oogkleppen op en zag hij te vaak een vrijstaande medespeler over het hoofd. Zijn overzicht werd steeds beter, waardoor hij naast goals ook assists verzorgde. Hopelijk gaat Melle in de toekomst nóg meer beseffen dat het ook heel leuk is om een ander te laten scoren.

Dan Suleiman, die als een ongeleid projectiel naar de F2 kwam en bij de eerste trainingen onder Melvin meer voor straf langs de kant zat, dan dat hij meedeed. Nog altijd luistert hij niet als de allerbeste, maar geef hem nu een opdracht in het veld en hij voert die uit. Dat, gekoppeld aan zijn tomeloze inzet en loopvermogen, maakt van hem een waardevolle speler. Alleen nog iets minder wild worden in het veld, want soms blesseert Suleiman niet alleen een tegenstander, maar ook zichzelf met een te drieste actie.

Rayan heeft zich dit seizoen ontwikkeld tot een goaltjesdief, al kon hij soms wekenlang zijn schot kwijt zijn. Gelukkig had hij altijd nog die ouderwetste punter in het repertoire. Soms moest je Rayan even prikkelen om vol gas te geven, maar dan ging hij ook meteen als de brandweer. Nog iets meer overzicht en Rayan is met zijn snelheid en doelgerichtheid een gevaarlijke aanvaller.

Nog twee toernooien, in Den Bosch en Kinderdijk, dan is het seizoen voor de F2 helemaal voorbij. Een seizoen waarin de coaches Remko en Martijn veel hebben moeten schreeuwen om de jongens bij de les te houden. Straks zullen onze helden waarschijnlijk worden verspreid over meerdere teams. Maar hopelijk hebben ze aan dit seizoen enkele dikke vrienden overgehouden.