Een team met allemaal eerstejaars E-pupillen in de derde klasse, het is misschien wel een unicum voor de vv Schoonhoven. Onze jongens moesten in het eerste competitieduel een helft wennen aan het hogere niveau, afgedwongen door in de vijfde klasse vaak met grote cijfers te winnen. Daarna stonden ze er. De tweede helft bij de E2 van FC Oudewater eindigde ‘gewoon’ in 3-3.

Oké, oké, na de eerste helft stond het al 3-0. Maar we zijn niet allemaal Max Verstappen, die bij zijn debuut in een Red Bull meteen zijn eerste Grand Prix won.

Een dag na het Halloween-feest in Schoonhoven stapten onze jongens in elk geval zonder schroom het veld op in de heksenstad. Klaar om de tegenstander met mooi voetbal van de bezem te blazen.

Zelfs een voetbalanalitici als René van der Gijp of Kenneth Perez had geen verschil in niveau gezien tussen Oudewater en Schoonhoven. Stevige duels, mooie acties.

Maar wel zwaarder dan in de vijfde klasse. De tegenstander was niet alleen beter dan alle vorige, ook harder. Nee jongens, dat lag niet aan de scheidsrechter. We zullen er aan moeten wennen.

Maar we zijn klaar voor de uitdaging. Badr stond goed te keepen, kwam een aantal keer goed uit zijn doel, om gevaar in de kiem te smoren. Suleiman heeft dat stevige voetbal nu al onder de knie, net als Ian, die ondanks een flinke tik tegen zijn knie toch half hinkend als enige zijn strafschop benutte na de wedstrijd. Kian greep achterin vaak goed in, net als Marouan, die ook voor niemand bang is.

In de voorhoede lieten Melle en Ayoub zien dat ze niet te beroerd zijn om hun mouwen op te stropen, dat ze de strijd willen aangaan. En zeker aan het einde van de wedstrijd toonden Souhaib en Luuk dat ze elkaar sterker maken, als ze het samen doen.

Ja, het was 3-0 in de rust. Bij een vrije trap was ons muurtje zo wankel als een Italiaans huis na de aardbevingen van de afgelopen dagen. Maar dat gebeurt ons vast niet meer. Na die goal gingen even de koppies omlaag en liep Oudewater snel uit.

Maar na de pauze knokten we terug. Met drie knappe goals (twee van Luuk en één van Souhaib), waarbij vooral de laatste het schoolvoorbeeld was van hoe we ook in de derde klasse een levensgevaarlijke tegenstander kunnen zijn. Ayoub stuurde Souhaib diep met een prachtige pass en die legde de bal na een dribbel klaar voor Luuk. Die zag de keeper vervaarlijk op zich af komen, maar krulde de bal prachtig om hem heen.

Na afloop stonden de koppies in de kleedkamer op onweer. Begrijpelijk, want verliezen, dat is iets waar de E3 nog niet mee te maken had gehad. Maar de trainers hielden een goed gevoel over aan de wedstrijd. Nu al kunnen we in de derde klasse ons mannetje staan en als we ook nog leren van de foutjes die nu wél worden afgestraft, zal geen enkele tegenstander met een fijn gevoel het veld opstappen. Want van die jonge ventjes zou je zomaar kunnen verliezen…