We weten al een tijdje hoe goed de E3 kan zijn als we het allemaal samen doen. En hoe zwak we zijn als we elkaar in de steek laten. Wie langs de kant stond tijdens de thuiswedstrijd tegen koploper Jodan Boys, heeft de twee gezichten van onze ploeg gezien.

Vooraf was er al een stevig gesprek over hoe we met elkaar om willen gaan. Dat we elkaar willen steunen, in plaats van te mekkeren of erger. Dat werd goed opgepikt door onze mannen, die goed luisterden naar de trainers en vervolgens zin hadden om de tegenstander uit Gouda een zware ochtend te bezorgen.

De tactiek was wat aangepast, met Marouan als extra middenvelder, om de koploper op te vangen. Het werkte. Badr had lange tijd veel minder te doen dan verwacht en greep goed in als het nodig was. Suleiman kreeg als centrale verdediger te horen dat hij de sleutel op zak had en de boel achterin op slot moest houden. Zelfs de politie-agent die in Schoonhoven verantwoordelijk is voor inbraakpreventie, zou trots zijn geweest op Suleiman, die altijd ter plekke was als het gevaarlijk werd.

Ian kreeg als rechtsback te maken met een getructe straatvoetballer, maar die had hij in de zak, toen hij stevig de duels aanging. Ayoub liet zien dat hij ook stevig kan verdedigen, als hij maar goed op zijn plek blijft en de tegenstander in de gaten houdt. Kian had dikke pech dat zijn pols al vroeg in de wedstrijd dubbel klapte, waardoor hij helaas langs de kant stond.

Marouan was de stofzuiger op de het middenveld, de Jan Wouters (is wel te vinden op Youtube) van de E3.

In de voorhoede stroopte Melle na een paar minuten de mouwen op en mengde ook hij zich in de strijd met schouderduwen en slidings. Onze topscorer Luuk werkte zich een slag in de rondte, gaf goede passes, maar had voor het doel zijn dag helaas niet. Geeft niks, dat kan ook de beste voetballers overkomen. Souhaib schoot wel met scherp en scoorde liefst viermaal. Een knappe prestatie, omdat hij ook keihard knokte voor het team.

We kwamen met 2-0 achter tegen Jodan Boys, in die fase verdiend. Maar we schudden even met het hoofd en knokten vrolijk verder. Vlak voor rust werd het 3-3 en wankelde de koploper.

Blijf scherp, blijf knokken, blijf goed je plek houden, was de boodschap in de pauze. De eerste tien minuten die volgden, waren verbluffend goed. De E3 was de baas op het veld, kwam met 4-3 voor en bleef kansen creëren. Jodan Boys hapte naar lucht, kreeg geen millimeter ruimte en hing aangeslagen in de touwen. Een stunt leek in de maak.

Daarna ging het mis. Het werd 4-4, ook 4-5 en toen viel het team uit elkaar. De jongens maakten elkaar verwijten, in plaats van naar zichzelf te kijken. Ze liepen uit hun positie, waardoor het een rommeltje werd. Jodan Boys profiteerde en liep uit naar 4-10, waardoor het net leek alsof de E3 was weggespeeld.

Jammer, want dat was niet nodig. Natuurlijk is het moeilijk in de derde klasse, met tegenstanders die vaak beter zijn. Als we top spelen, kunnen we mee. Als we even wegzakken, wordt het moeilijk. Maar ook dan is het zaak om het samen te blijven doen. Dat is de belangrijkste les van deze wedstrijd. En laten we vooral onthouden dat een hele goede ploeg het een groot deel van de wedstrijd heel moeilijk had tegen ons.