De coach moest zijn team toch even corrigeren in de rust. Sommige jongens riepen dat het goed ging in de eerste helft tegen Bergambacht. Klopte niks van… Het ging belachelijk goed. Het stond 1-1, maar we hadden al met 4-1 of 5-1 voor kunnen staan. Paal en lat bibberden en kreunden van al die rake knallen.

Wat een verschil met ruim een maand geleden, toen we uit speelden bij Bergambacht. We werden weggespeeld, weggezet. Kansloos waren we en met 8-1 kwamen we nog goed weg.

Het bleek achteraf het startschot voor een geweldige inhaalrace, met drie overwinningen, een gelijkspel en slechts één nederlaag in vijf wedstrijden. Misschien moeten we een excuusmailtje sturen naar de KNVB, omdat we in de derde klasse dus toch iets te zoeken hebben.

Tegen nummer vier Bergambacht speelden we onze beste wedstrijd van het seizoen. Iedereen was scherp. Invaller Roel stond heel alert te keepen, Ian, Marouan, Suleiman en Kian gaven geen millimeter ruimte weg en voorin wisten Ayoub, Melle, Luuk en Souhaib elkaar uitstekend te vinden.

We kwamen met 1-0 voor door Souhaib, maar een minuut later was het al gelijk. Bergambacht was niet van plan om zich aan de kant te laten zetten.

Dat gebeurde in de tweede helft alsnog, toen we met sterk verdedigen en slim counteren afstand namen. Nog tweemaal Souhaib en Luuk tilden de score naar 4-1. De 4-2 van Bergambacht bracht ons niet aan het wankelen, want Luuk maakte er ook nog 5-2 van.

De tegenstanders uit Bergambacht waren aangeslagen, konden het maar moeilijk hebben dat ze waren geklopt door een team dat een paar maanden terug nog leek uit te groeien tot het lachertje van de derde klasse. Nu klommen we als ware kampioenen naar plek 8, met hetzelfde puntentotaal als nummer 7 Nieuwerkerk.

Het mooiste was nog dat het een echte teamprestatie was tegen Bergambacht. Er werd, door iedereen, geknokt voor elke meter. Met een uitbundige slinger werden de fans bedankt en met een medaille om de nek stonden onze ‘branieboys’ als échte matties te springen in de kleedkamer.

Waarmee een seizoen dat zo prachtig begon met een zegereeks in de vijfde klasse, ook nog een prachtig einde kreeg. Een seizoen waarin negen jochies zichzelf enorm hebben verbeterd en steeds meer een hecht team zijn geworden. En dan, hebben we allemaal kunnen zien, is het genieten.

Genieten van Badr, die soms eigenwijs kan zijn, maar ons meerdere keren heeft gered met zijn prachtige reflexen en zijn dappere uitkomen. En wie begint er altijd met de yell: ‘Wie zijn wij? Schoonhoven!’ Dat is Badr.

Van Marouan, die het liefst binnen een nanoseconde de bal wil veroveren en overal op af vliegt. Maar die nu ook heeft geleerd om rustig naar de bal te blijven kijken en de tegenstander in de hoek te dringen.

Van Ian, die voor het seizoen helemaal geen verdediger was, maar soms al net als Rick Karsdorp zijn armen in de lucht gooit om net te doen alsof hij niets heeft gedaan. Ian bijt zich als een terriër vast in zijn tegenstanders en laat zich nooit wegzetten, ook niet als die tegenstander een jaar ouder is.

Van Suleiman, die nog altijd beter moet luisteren en er minder wilde tackles uit moet gooien. Maar die met zijn snelheid, handigheid en duelkracht bijna onpasseerbaar is. De bijnaam ‘De Schoonhovense Kongolo’ heeft hij wel verdiend.

Van Kian, die soms te bescheiden en te schuchter kan zijn. Maar als hij zich vol in de duels stort, is hij een goede en slimme verdediger, die voor zijn man durft te komen en ook nog een uitstekende pass in huis heeft. Dan is hij echt de leider van de verdediging.

Van Ayoub, de draaikont die niet altijd even goed luistert naar zijn trainers, maar wel altijd met een leeuwenhart loopt te knokken. Het liefst wil hij overal tegelijk zijn, om te helpen. Maar Ayoub is op zijn best als hij het spel verdeelt. Zijn steekpasses zijn niet te verdedigen.

Van Melle, de benjamin in het team, die zich soms wat meer mag laten gelden. Maar dan glipt hij weer handig langs een tegenstander of komt hij met een slim passje. En bijna altijd staat hij op de juiste plek voor het doel om af te ronden.

Van Souhaib, die heeft geleerd om steeds meer de samenwerking met de andere aanvallers te zoeken. Even kaatsen en wegwezen, dan is er geen verdediger die hem kan stoppen.

Van Luuk, die soms lichtgeraakt kan zijn en nukkig naar zijn medespelers. Maar zeker de laatste weken kon hij bij tegenslag veel beter de schouders ophalen en was hij ook veel positiever naar zijn teamgenoten. Dan is Luuk niet alleen een topscorer met een geweldig schot en prachtige passeerbewegingen, maar echt iemand die de leiding neemt in het veld.

Maar het meest hebben we genoten van het hele team. Als die 9 lastpakkies elkaar weten te vinden, zijn ze tot veel in staat. Van kansloos in de derde klasse, tot 9 echte kerels die voor elkaar door het vuur gaan en wedstrijden winnen. Een ontwikkeling waar ze allemaal heel trots op mogen zijn.