Intussen speelde de C4 woensdag 11 mei de halve finale in het districtsbekertoernooi. Van de 200 teams in hun groep hadden ze er dus inmiddels al 196 achter zich gelaten. Er werd met spanning uitgekeken naar het duel met Excelsior ’20 C4. Dit team was vorig weekend immers al kampioen geworden in de competitie, dus een geduchte tegenstander.

Met heel wat ouders, familie en clubgenoten langs de lijn ging Schoonhoven fel van start. Nadat de allereerste halve kans nog niet werd benut was het daarna kort na elkaar twee keer raak. Na een mooie lob vanaf de linkerkant wist Dayo in het strafschopgebied de bal goed te controleren en 1-0 te scoren. En drie minuten later was er een snelle uitbraak waarbij Maarten zijn tegenstanders achter zich liet en de keeper mooi passeerde: 2-0, na vijf minuten spelen! Langs de lijn hoorden we al voorzichtig iemand ‘tien, tien...’ fluisteren. Zover kwam het echter niet.

Onze jongens namen behoorlijk wat gas terug en Excelsior was ook over de zenuwen en de eerste schrik heen. Tegen het eind van de eerste helft leidde een reeks mislukte ingrepen een tegendoelpunt in, waardoor de wedstrijd in de 2e helft weer vol spanning begon. Echt grote kansen werden er echter door geen van beide teams meer gecreëerd. Totdat Dayo de bal oppikte, naar de rechtervleugel uitweek en fraai voorzette. Daar was Rick Hoefnagel juist op tijd om de bal over de keeper heen te tikken en de 3-1 te scoren.

Tegen het eind van de tweede helft zette Excelsior nog een keer aan, maar door het goede verdedigende werk van Niels (wat is-ie snel), Cody, Franck en Jurrie (die bijna altijd perfect getimede tackles maakt) bleef Schoonhoven overeind. En als de bal dan eens richting doel ging was daar altijd nog Coen. Drie minuten voor het eind van de wedstrijd leek Excelsior toch nog 3-2 te maken. Coen kreeg een duw en liet de bal los, waarna Excelsior scoorde. De goed leidende scheidsrechter oordeelde echter anders en gaf Schoonhoven een vrije trap.

Dat de wedstrijd, die overigens sportief verliep, ergens om ging bleek ook wel uit het feit dat er diverse keren een blessurebehandeling nodig was. Vooral Maarten (met een geblesseerde duim) kwam niet ongeschonden uit de strijd.

Na het laatste fluitsignaal en het zingen ‘we gaan naar Lisse toe, we gaan naar Lisse toe’ bleef het nog lang gezellig onrustig in en rond de kantine. En nu nog proberen om op 28 mei in de finale Noordwijk C3 te verslaan.