Op de warmste novemberdag ooit leken de spelers van beide teams met loomheid geslagen door de “verzengende hitte”. Uit tegen Stolwijk E1 was sprake van een gezapig begin. Het was ook de dag van de ontbrekende laatste pass. Want met meer scherpte voor het doel hadden we ondanks de afwachtende, slappe houding menig kans kunnen benutten. Waar Marco probeerde de rest op sleeptouw te nemen door goede inzet en Roan met menige redding ons team voor een grote achterstand behoedde, liet de rest het toch flink afweten. De vechtlust en als één team spelen zoals in de eerste wedstrijden van de bekerronde, waren nu ver te zoeken. En zo blijkt waar elke week voor is gewaarschuwd: eerst knokken en dan komt het goede spel vanzelf wel. Maar andersom werkt het echt niet. Laat dit gelijkspel daarom een goede les zijn en door het ene puntje een (nog) niet al te dure les zijn!

Ondanks het gezapige begin, kregen we genoeg kansen. Zo wist Dylan net de bij de tweede paal geheel vrij staande Alex niet te bereiken.  En bereikte een lepe bal van Alex omgekeerd Dylan net niet. Vervolgens was het de beurt aan Marco om – van achteruit sterk opkomend – Dylan net niet te bereiken. Daarna was het de beurt aan Stolwijk om gevaarlijk te worden maar wist Roan in een één tegen één situatie z’n doel nog schoon te houden. Het antwoord van Schoonhoven liet niet lang op zich wachten: Alex kwam sterk en omdat werkelijk iedereen zich achter een tegenstander verstopte, restte hem niets anders dan een schot op doel. De keeper van Stolwijk kon dat schot echter vrij simpel pareren. Helemaal vanuit het niet was het een waardeloos rollertje dat tergend langzaam door een vol strafschopgebied en werkelijk tot IEDERS verbazing in de 1-0 voor Stolwijk resulteerde. Zelfs de Stolwijkse supportersschare had het in eerste instantie niet in de gaten. Vervolgens toch nog wat mogelijkheden voor ons team: een uitbal van Roan op Marco, die wist Dylan te bereiken en hij schoot via de keeper naast. Uit de daaropvolgende corner kwam de bal voor de voeten van Alex. Zijn poging tot een geplaatste bal met binnenkantje voet werd door de keeper echter prima gepareerd ten koste van weer een corner. Vlak voor rust bracht Marco na een mooie pass van Dylan de 1-1 op het scorebord. Hij kon alleen op de keeper af en wist daar dus wel raad mee. Na nog een laatste kans voor Schoonhoven (Dylan gaf de bal aan Alex en hij schoot snel en verrassend maar de keeper van Stolwijk was alert), was het tijd voor de thee en een donderspeech.

De tweede helft begon met een uitbraak van Marco. Helaas werd Troy net niet bereikt. Marco had de woorden van de trainers in de rust goed in z’n oren geknoopt, want even later was het weer Marco met een goede uitbraak en wist hij een corner af te dwingen. Na zowaar een ouderwets balletje in de sloot (ja ja dat kan allemaal in het pittoreske Stolwijk) waren er weer ruim voldoende kansen voor ons team. Na een prima balletje van Brent op z’n Messi-schoenen draaide Marco keurig weg maar had net te weinig ruimte om goed te kunnen schieten. Na goed doorzetten van Marco en Milan volgde een corner. De corner werd afgeslagen en de rebound van Troy werd door de keeper gepakt. Later wist diezelfde keeper ternauwernood een balletje van Dylan van de lijn te halen. Net toen we meenden de 1-2 in de lucht te zien hangen, bleek het een waar fata morgana (toch weer die warme novemberdag?) en liep plotsklaps een speler van Stolwijk alleen op Roan af. Die stond echter z’n mannetje en redde bekwaam. De goede reddingen haalde het kind in een ouder uit Stolwijk naar boven. Die stond achter het doel met z’n kompanen en telkens als Roan wilde schieten vond hij het nodig om “mis” te roepen of andere geluiden te maken. Roan liet zich echter niet van de wijs brengen en bleef geconcentreerd voetballen. Na weer een paar goede reddingen van Roan bleek een counter van Stolwijk te machtig: Brent werd uitgespeeld en een scherpe harde voorzet werd net langs de verkeerde kant van de paal binnen gegleden door de Stolwijker spits: 2-1. Het slotakkoord was voor ons team. De 2-1 achterstand maakte zowaar wat vuur los in ons team en dat resulteerde in nog meer kansen en veldoverwicht. Uiteindelijk was het Dylan die op aangeven van Marco de zeer terechte 2-2 binnen schoot. Na nog een paar kansjes voor ons team floot de scheids af en was het eerste puntje van de competitie binnen.