Als je (bijna) alles wint dan weet je dat de eerste nederlaag steeds dichterbij komt. Dat we de afgelopen wedstrijden hier reeds een aantal keren dichtbij waren getuige de steeds terugkerende achterstanden (1-0, 2-1, 2-0, 3-0) die we dan nog ternauwernood konden ombuigen. Dit moest wel een keer fout gaan. En dat in een week waar alles fout ging wat er fout kon gaan.

Dinsdagnacht om 00:15 appje van Anno: “kom net met Mateo uit het ziekenhuis, hij heeft vanmiddag tijdens de gymles (buiten zijn schuld) zijn duim gebroken, hij is er de komende weken niet bij”. Dat is een fikse tegenvaller, maar dit kunnen we oplossen met de overgebleven 12 toppers.

Vandaag om 11:00 tegen Groeneweg D1, de kampioen van de andere bekerpoule. Dit zou zeker een lastige tegenstander worden. En ja hoor, wederom is de tegenstander ons in de eerste helft weer de baas. Fysiek sterker en hier ook gebruik van maken in de duels, slimme duwtjes vlak voordat de bal ontvangen wordt, net te weinig voor de scheidsrechter, net te veel om de bal goed aan te nemen, maar ook goed combinatievoetbal van Groeneweg en te weinig resoluut en te afwachtend spel van Schoonhoven kant. Dit leverde een 0-3 ruststand op.

In de tweede helft begon Schoonhoven wel beter, kreeg wat mogelijkheden maar geluk was vandaag niet aan onze kant. Geluk dwing je af, door er boven op te zitten, je tegenstander geen centimeter ruimte te geven, te spelen tot en met het randje en soms daarover. Dan heb je ook recht op het geluk en dat was vandaag voor Groeneweg. De eindstand wordt uiteindelijk 0-5. Alle complimenten voor hun, behalve dan het vervelende gedrag van het team na afloop. Maar goed, als je wint……

Kom op Schoonhoven, we hebben een slag verloren, maar nog zeker niet de oorlog. Uit huilen en weer op nieuw beginnen. We hebben dit seizoen al zoveel veerkracht laten zien, dat komt van de week helemaal goed en gaan we volgende week VEP gewoon pakken. Maar dan moeten we wel met z’n allen ervoor gaan en moet de handrem er vanaf.