Van grote afstand, van heel dichtbij, knalhard of beheerst. Ze vlogen er tegen sv Gouda van alle kanten in. Dertien goals, alsof het niets was. Maar zeker geen dertien in een dozijn.

Dertien in een dozijn is ons ploegje ook niet. Negen baasjes, het tegenovergestelde van koorknaapjes. Maar als ze de krachten bundelen, elkaar iets gunnen en elkaar sterker maken, dan staat de tegenstander met de handen in het haar.

Natuurlijk kan het lastig zijn als je in de verdediging staat en zo graag wilt aanvallen. Als je maatjes in de voorhoede de ene na de andere goal maken en jij niet. Maar nu lieten Kian, Ian, Marouan en Suleiman zien hoe belangrijk de verdediging kan zijn.

In de eerste minuten lieten ze zich nog verrassen door de Goudse tegenstander, die toen makkelijk een paar keer hadden kunnen scoren. Daarna beten ze zich steeds meer vast. Vaak hadden vooral Ian en Suleiman de drang om naar voren te rennen, maar ze wisten zich gaande de wedstrijd steeds beter te beheersen.

Dat deden ze voor het team en toen kregen we grip op de wedstrijd. Want de E3 is niet te stoppen als alles goed gaat, maar als het ieder voor zich is, kunnen we ook van iedereen verliezen.

Bij sv Gouda trokken we de wedstrijd naar ons toe, toen Melle als een echte goaltjesdief bij de tweede paal raak tikte. Niemand die het toen nog vermoedde, maar vervolgens kon het telraam er bij worden gepakt. Iedereen kwam tot scoren, behalve keeper Badr en Kian, maar die had in eerdere wedstrijden al gescoord. En was zeker na rust degene die zorgde dat er achterin in elk geval nog één speler was om de boel op slot te houden.

Marouan maakte zijn eerste goal van het seizoen, toen hij als een moderne verdediger naar voren spurtte en perfect werd bediend door Souhaib, die zich warm had gespeeld met een helft in de E1.

Na een prachtige schijnbeweging (dreigen om de tegenstander op het verkeerde been te zetten, omdraaien en koeltjes raak schieten), zorgde onze straatvoetballer Ayoub voor de prachtige 3-0.

Net als Marouan bewees Ian dat ook verdedigers kunnen scoren. Met een droge knal maakte hij de 4-0. Souhaib en Melle tilden de score voor de pauze naar 6-0. Een bizarre ruststand en onze topscorer Luuk had toen nog niet eens raak geschoten.

Ook Suleiman niet, de enige veldspeler die nog geen doelpunt had gemaakt in de bekercompetitie. Maar, zo zei trainer Abdel in de rust, jouw kans komt nog wel. En die kwam eerder dan verwacht. Eerst maakten Luuk (2x) en Souhaib er 9-0 van, vervolgens werd het 9-1 na het enige foutje van de verder vlekkeloos keepende Badr.

En daar was het moment van Suleiman, die in de achterhoede geen duel verliest en met zijn snelheid bijna alles repareert als er toch een gaatje valt. Hij zocht zijn geluk voorin en in een kluwen van spelers wist hij de bal op de voor hem kenmerkende wijze het laatste zetje te geven: 10-1.

Het was nog niet gedaan, want eerst gunde Melle een doelpunt aan Souhaib, die vervolgens hetzelfde deed bij Melle. Echt teamwork, het spel waar tegenstanders gek van worden. Maar de mooiste goal werd voor het laatst bewaard. Een afstandsschot van Luuk, dat via de lat en het hoofd van de Goudse keeper een doelpunt werd.

Zo werd het 13-1, de grootste uitslag van onze jongens dit seizoen. Als we zaterdag ook nog winnen van Cabauw, sluiten we de bekercompetitie af als nummer één, wat een geweldige prestatie zou zijn van onze eerstejaars E’tjes. Uiteraard verwachten we zaterdag om half 9 weer veel toeschouwers voor onze jongens die, dat weten we nu zeker, geen dertien in een dozijn zijn.