Het moet allemaal niet gekker worden bij de JO11-3. Waren we een paar maanden geleden nog tevreden als we niet met grote cijfers waren weggespeeld, nu is er al teleurstelling als we ‘slechts’ een puntje pakken tegen Oudewater, de nummer vijf in de stand.

Op 29 oktober vorig jaar stonden we ook tegenover Oudewater, de eerste wedstrijd in de competitie. We baalden dat we van de vijfde klasse naar de derde klasse waren gezet. Dat was toch veel te hoog!!!! We verloren met 6-3, maar waren eigenlijk kansloos tegen een fysiek veel sterkere tegenstander.

Het lijkt een eeuwigheid geleden, want we zijn allang niet meer bang voor die grote, sterke tegenstanders en hebben een manier gevonden om ze ‘pijn’ te doen. Als we allemaal onze plek houden, er kort op zitten, goed vrijlopen en vooral samenspelen, komen we helemaal niet tekort voor de derde klasse. Nu zijn we ook van die bikkels geworden.  

Dat was goed te zien tegen Oudewater. Met Roel als invaller op doel, omdat Badr met vakantie was. Roel gaf zelf het goede voorbeeld met prachtige reddingen, vooral in de tweede helft heeft hij ons een paar keer gered in één-tegen-één-situaties.

Ook achterin hadden we onze zaakjes goed voor elkaar. Marouan zat als een magneet aan zijn tegenstander vast en de jarige Kian dichtte als centrale verdediger alle gaatjes. Suleiman en Ian bikkelden en sleurden.

In de aanval was Ayoub de balvaste spelverdeler, Souhaib de snelle man op de rechterflank met de mooie acties, Melle de vleugelspeler die steeds voor het doel opdook en Luuk was werkelijk in topvorm. Heel positief naar zijn medespelers, steeds met oog voor de vrije man en een echte ‘killer’ voor het doel.

We kwamen nog wel op achterstand, toen bij een corner werd vergeten om strak tegen de tegenstander aan te staan.

Meteen toonden we veerkracht. Souhaib zag na een mooie rush op de rechterflank dat Luuk vrij stond voor het doel. De pass was perfect, Luuk rondde kalmpjes af.

Door twee ongelukkige momenten achterin kwamen we met 3-1 achter. Dat was eerder in het seizoen al genoeg geweest voor hangende koppies en onderling gezeur, maar die fase hebben we achter ons gelaten. Even met de kop schudden en weer dóór.

Vlak na de pauze hield Roel ons een paar keer in de wedstrijd en daarna was het tijd voor de grote Luuk-show. Met drie geweldige doelpunten (onder meer een afstandsschot en een knal uit een onmogelijke hoek), schoot hij ons naar een 4-3 voorsprong.

We roken de winst en kwamen zelfs bijna op 5-3. Ian wilde vernietigend uithalen, maar raakte de bal verkeerd. Vervolgens kreeg Melle de bal pardoes op zijn voet, maar hij had geen tijd meer om goed te mikken.

Oudewater kwam nog terug tot 4-4, omdat we achterin een bal niet goed weg kregen. Jammer, maar Marouan had helemaal gelijk, toen hij meteen riep dat we met z’n allen een hele goede wedstrijd hadden gespeeld. Samen geknokt en een punt gepakt. We waren gelijkwaardig aan de nummer vijf van de derde klasse en daar had op 29 oktober vorig jaar helemaal niemand van durven dromen.

Nu mogen we, volgende week tegen Bergambacht, nog één keer proberen om onszelf te verbazen.