Natuurlijk, de teleurstelling was groot na de 4-1 nederlaag bij Wateringse Veld Kranenburg, een club aan de zuidkant van Den Haag. Er was gedroomd van een vervolg van het bekeravontuur, maar dat is nu helaas voorbij.

Toch was het niet alleen een warme, maar ook een leerzame middag voor onze jongens. Ze weten weer wat beter wat er wordt gevraagd op het hoge niveau van de hoofdklasse, de trainers weten weer iets beter wat wel en wat niet werkt. Allemaal belangrijk op weg naar de start van de competitie, komende zaterdag thuis tegen Nieuwerkerk.

Dat we verloren was geen schande. De tegenstander bestond uit jongens die worden opgeleid door voetbalschool Skillz, een flink aantal van hen heeft al bij profclubs rondgelopen. Oh ja, ze hadden ook nog twee meiden in de ploeg, maar die lieten vooral zien dat er in de schaduw van Lieke Martens en Vivianne Miedema nog wel meer talentjes gaan komen.

Wateringse Veld Kranenburg voetbalde rustig van achteruit. Nooit in paniek als er druk werd gezet, alleen de lange bal als er echt vrij baan richting doel was. Het betekende dat onze jongens veel loopwerk moesten verrichten en vaak voor niks.

Toch viel niemand wat te verwijten, want er werd keihard gewerkt. Roel stond ondanks een pijnlijke arm na een botsing in de thuiswedstrijd tegen Charlois weer onverschrokken op doel. Centraal achterin beginnen Ian en Tim al echt een ingespeeld koppel te worden. Op links houdt Adam L de boel ook stevig dicht.

Ayoub liep eerst nog te mokken als rechtsback en moest even begrijpen dat je soms ook op een plek moet voetballen waar je misschien liever niet speelt. Daarna ging hij ook mee in de strijd. Imran deed zijn uiterste best als middenvelder en verdediger.

Adam A liet zich duidelijk gelden als balafpakker en spelmaker op het middenveld.  Ondersteund door onder meer Kian en Melle, die ook hard werkten.

Suleiman was voor rust met lange passen de verbindingsman naar de aanval en na rust de spits die diepte moest zoeken. Souhaib had het lastig, omdat hij op zijn sterkste wapen – snelheid – minstens zijn gelijke vond in een verdediger van de tegenstander. Finn, vanaf links, en Luuk, vanaf rechts, sleurden en zochten naar gaatjes.

Waren we dan kansloos? Nee, dat niet. We kregen mogelijkheden, hadden met wat meer rust en overzicht nog meer kansen kunnen creëren.

We kwamen op achterstand toen de linksbuiten van Wateringse Veld Kranenburg na een perfecte steekpass uit de rug van Ayoub ontsnapte. Er was geen houden aan, ook niet voor Roel. Kort voor rust volgde de 2-0, toen Roel en Luuk bij een vrije trap de voetballende oplossing zochten, maar zich samen verslikten.

De eerste fase na rust was het beste van onze kans. Nu voetbalden we langdurig op hun helft, maar een goal was ons niet gegund. Die viel opnieuw aan de andere kant, toen er na een messcherpe corner raak werd gekopt: 3-0.

Het was knap dat we toen toch nog bleven voetballen, bleven proberen er nog iets van te maken. Al wisten we dat er vier goals nodig waren om door te bekeren. De beloning kwam met een prachtige goal. Met een slim balletje tussendoor werd Adam A vrijgespeeld door Luuk. Adam stuurde Suleiman de diepte in en die schoot koeltjes raak.

Uiteindelijk werd het nog 4-1 en was het uiteraard flink balen voor onze jongens. Maar vooraf was al duidelijk dat we soms een tegenstander zouden treffen die beter is, dat we soms op onze tenen moeten lopen. Belangrijk, de jongens bleven positief naar elkaar, bleven elkaar aanmoedigen en helpen. En dat blijft dé instelling om als team naar een hoger niveau te groeien.