Er werd keihard geknokt, er werd soms goed gevoetbald en met positief coachen werd er alles aan gedaan om te winnen van Groeneweg. Onze jongens waren beter, kwamen verdiend op 2-1, maar in de slotminuut kregen we toch een goal om de oren. Zuur, zouden proftrainers dan in de camera zeggen. En zuur was het.

Misschien was het begin nog wel onze beste fase. Er werd gecombineerd op het middenveld, met steekpasses werden de aanvallers bediend, maar in de afwerking zat het simpelweg niet mee. Het goaltje dat we zo verdienden, bleef uit.

Aan de goede wil lag het niet, aan het spel evenmin. Roel was alert op het doel, maar had het niet heel druk. Centraal achterin was Ayoub het rustpunt en Ian de doordekker die overal kort op zat. Kian hield de rechterflank dicht, Melle deed hetzelfde op links.

Op het middenveld werd er dus vooral in het begin uitstekend samengespeeld door Noël, Adam A en Tim. Ook daardoor konden Finn, Souhaib en Luuk het de defensie van Groeneweg, waar een grote en sterke jongen centraal achterin vaak dwars lag, toch moeilijk maken.

Na de eerste wissels buffelden ook Suleiman, Imran en Adam L stevig mee. Eigenlijk was het gewoon wachten op de eerste goal van onze kant. Maar die bleef dus uit. Toch keken de toeschouwers naar een lekker stevige wedstrijd, onder leiding van een uitstekende scheidsrechter.

We kennen allemaal die ene, vervelende voetbalwet wel. Als je zelf niet scoort, dan… Zo was het nu ook. Eén uitval van Groeneweg, één kans. En meteen een goal. Zuur.

Maar onze jongens hadden een week eerder in de topper bij Sportlust al laten zien dat ze niet zo in de war raken van een achterstand. Blijven gaan, blijven proberen. Het combineren liep wat minder soepel, maar dan nog was er voldoende individuele kwaliteit om een doelpunt af te dwingen. Finn soleerde op links mooi naar de achterlijn, gaf een goede voorzet die met een gelukje voor de voeten van topscorer Souhaib viel. Die twijfelde geen seconde en schoot raak: 1-1.

In de tweede helft veranderde het spelbeeld amper. Veel strijd, weinig combinatievoetbal. Een beetje zoals Feyenoord – Young Boys donderdagavond. Ook nu waren de beste aanvallen van ons. Dat werd ook beloond toen Luuk op de rechterflank uitstekend doorzette en een mooie voorzet afleverde. Terwijl Luuk zelf kermend van de pijn op de grond lag, omdat hij was geraakt door een verdediger van Groeneweg, knalde Finn de 2-1 binnen.

Een verdiende overwinning leek in de maak. Maar waar we zelf vorige week bij Sportlust in de slotfase gelijk maakten met een prachtige knal van Tim, kregen we nu in de slotminuut een goal om de oren. Even niet goed opletten bij een corner en het was 2-2. Dat was dus, u raadt het al, zuur…