Met een teruggekeerde verloren zoon leek JO13-1 zich naar een puntje te knokken bij Hillegersberg. Maar na van 2-0 te zijn teruggekomen tot 2-2, bleek één diepe bal fataal. Het betekent dat komende week in de thuiswedstrijd tegen Capelle moet worden voorkomen dat we nog verder zakken op de ranglijst.

We zitten met JO13-1 in een lastige fase. De kwaliteit is er, de vechtlust vaak ook wel, maar het samenspel ontbreekt soms. Echt als een team voetballen, daar is winst te halen.

Zo was het ook in Hillegersberg, een ploeg die niet voor niets zes punten minder had. Maar met enkele mooie combinaties en knappe aanvallen, waren de Rotterdammers ons de baas.

De ochtend was nog mooi begonnen, omdat Suleiman terugkeerde in het team. De verloren zoon begon om begrijpelijke redenen op de bank, maar het is fijn om de ‘Kongolo van het Springerpark’ weer te zien voetballen.

 We hadden aanvankelijk de overhand op het knollenveld in Hillegersberg, waar mollen en konijnen vrij spel lijken te hebben.

Keeper Roel moest vooral opletten bij scherpe counters en bleek er een meester in om ballen naast te kijken. Achterin hadden Ayoub, Tim, Noël en Melle het lastig om de snelle aanvallers in toom te houden, maar toch bleven tegengoals uit.

Wij hadden balbezit, met Adam A, Adam L en Imran op het middenveld. In de aanval stond Ian voor de stootkracht, Souhaib voor de snelheid en Finn voor de dribbels. Later kwam Kian de defensie versterken, was Luuk de schakel tussen middenveld en aanval en liet Suleiman zien hoe sterk, snel en balvaardig hij is.

We hadden veel de bal, maar in de buurt van het strafschopgebied ontbraken het venijn en vooral het overzicht. Wel kansjes, maar te vaak werd recht op de keeper geschoten of was de laatste pass net niet nauwkeurig genoeg.

Dat deed Hillegersberg beter. Eerst werd geprofiteerd van slecht wegwerken achterin, daarna zorgde de thuisploeg voor een prachtige goal. Een diepe bal verraste onze verdedigers en daarna werd de bal netjes teruggetrokken vanaf de achterlijn. Een aanvaller van Hillegersberg kon de bal zo in het doel mikken: 2-0.

Pijnlijk, want dit leek een prachtige kans om weer eens drie punten te pakken. En uiteraard gaven we het nog niet op. In de tweede helft zat het achterin beter dicht, werd er op het middenveld beter samengewerkt en voorin werd geknokt om tot kansen te komen. Vooral Finn wurmde zich er op de linkerflank een paar keer knap langs, maar zijn voorzetten vonden helaas geen eindstation, althans niet in een blauwwit shirt.

Maar we bleven gaan en dat werd beloond toen Luuk met een prima pass Souhaib wegstuurde. Die schoot raak in de verre hoek: 2-1. Vlak voor tijd was Adam A de aangever op opnieuw Souhaib en was het 2-2. Een punt leek binnen, maar was er nog meer mogelijk?

Nou, nee dus. Hillegersberg, dat in de tweede helft niet veel kansen had gekregen, sloeg genadeloos toe. Eén lange bal verraste onze defensie en voor Roel was er geen redden aan op een schot(je) in de verre hoek. Een enorme domper uiteraard, net als twee weken eerder, toen in de slotminuut een overwinning tegen Groeneweg in rook op was gegaan.

Het belangrijkste nu is om de koppies niet te laten hangen, om op te staan en volgende week met z’n allen, als team, te strijden voor een goed resultaat. Als dat lukt, kan het niet anders of het wordt voor Capelle een heel lastige ochtend.