Het klinkt misschien gek voor een stelletje pubers dat net de middelbare scholen onveilig begint te maken, maar onze jongens waren tegen CVV Zwervers wat te lief voor het doel van de tegenstander. Waar ze soms meedogenloos hadden moeten scoren, gunden ze een teamgenoot een kans die er eigenlijk niet was. Of haalden ze net niet vernietigend uit. Alleen daarom werd het ‘slechts’ 4-0.

Maar hé, wat zouden we daar nou over zeuren? Het teamgevoel groeit met de dag en de vele kansen waren het bewijs dat onze ploeg ook steeds beter wordt. Waar de vrees voor het seizoen was dat de hoofdklasse misschien te hoog gegrepen zou zijn, kunnen we nu al vaststellen dat we daar echt wel wat te zoeken hebben. Zo speelde CVV Zwervers afgelopen zaterdag nog gelijk tegen Capelle. Sterker nog, zaterdag wacht ons een ware kraker bij Barendrecht, dat ook de eerste twee duels heeft gewonnen.

Er werd gevoetbald zoals dat hoort bij een avondwedstrijd, vol passie. Alsof het een Europese lichtwedstrijd was. Samen strijden, vol energie.

En dat zonder Finn, die nog last heeft van zijn lies en zonder Imran, die ook niet fit was en hopelijk snel weer mee kan doen

In het doel was Roel scherp en balvast. De defensie met Kian, Ian, Tim en Adam L stond als een huis.

Op het middenveld werden vele meters gemaakt door Noël, invaller Marouan, Adam A, Ayoub, Luuk en Melle. Bovendien zorgden zij voor een uitstekende aanvoer naar de aanvallers Souhaib en Suleiman, die met snelheid en slimheid levensgevaarlijk waren.

Dat we aan vier goals kwamen was knap, dat we nog veel meer kansen kregen was nog knapper, maar dat we voor de tweede keer op een rij de nul hielden, was misschien een nog wel grotere prestatie. Het bewijs dat de jongens ook verdedigend veel werk willen opknappen, willen bikkelen voor elkaar. En als het dan een keer gevaarlijk werd en Roel geklopt leek, stonden eerst Kian en later Adam A. op de doellijn om met een kopbal redding te brengen.

Aan de andere kant maakten we vier uitstekende goals. Eerst spurtte Suleiman de diepte in na een mooie pass van Noël. Knal, verre hoek, raak. Iets wat hij korte tijd later nog een keer had kunnen doen na een prachtpass van Souhaib, maar toen schoot Sullie recht op de keeper.

De 2-0 was van grote schoonheid. Weer brak Suleiman door en die vond Souhaib in het strafschopgebied. Die schoot niet, maar legde af op Luuk, die richting tweede paal was gerend. Met een bekeken schot in de korte hoek was het weer raak.

Na de pauze was het spelbeeld hetzelfde. Veel kansen en nog twee goals. Weer Suleiman en Ayoub, met een schitterend afstandsschot, maakten er 4-0 van. Om maar aan te geven dat JO13-1 echt baas was op eigen veld.

Kun je nagaan hoe gevaarlijk we kunnen zijn als onze spelers net zo hard blijven strijden, maar heel af en toe iets minder lief voor elkaar en de tegenstander zijn…