Er was een overwicht, er waren kansen, er werd gescoord. JO13-1 was helemaal wakker na een winterslaap van meer dan een maand. Helaas lukte het na de pauze niet om dit niveau tegen VOC vast te houden, waardoor uiteindelijk met 2-1 werd verloren.

Onze jongens moesten aan de bak, want door het ontbreken van Tim, Kian en Imran waren er geen wissels beschikbaar. Bikkelen dus, al kan het nooit erg zijn om lekker twee keer een half uur te mogen voetballen.

JO13-1 had er duidelijk zin in. Met veel energie werd de strijd aangegaan met het goed combinerende VOC uit Rotterdam. Roel had vrijdagavond goed naar Jeroen Zoet gekeken en kwam met een aantal uitstekende reflexen. Achterin hielden Suleiman, Ayoub, Ian en Adam L de boel onder controle. Op het middenveld voetbalden Melle, Adam A en Noël heel taakbewust, waardoor we weinig onder druk stonden en ook op zoek konden naar kansen.

Die kwamen er, omdat Finn, Souhaib en Luuk voor dreiging zorgden. Met iets meer rust en overzicht had dat voor de pauze meer opgeleverd dan één treffer.

We kwamen op voorsprong toen de sterke Suleiman raak knikte uit een corner van Luuk. Een goed teken dat de dode spelmomenten steeds meer beginnen op te leveren. Niet heel gek, want we hebben best wat lengte en fysieke kracht in het team.

De 1-0 ruststand was volkomen terecht. Sterker nog, de voorsprong had nog wel iets groter kunnen zijn. Alle reden dus om je te verheugen op een leuke tweede helft.

Maar waar het publiek in de eerste helft warm werd gevoetbald, was de kou na de pauze een stuk meer voelbaar. VOC liet voor rust al zien dat het sterk was in positiespel. Passen, vrijlopen, de vrije man zoeken, net zo lang tot er iemand in kansrijke positie kan worden aangespeeld. Daar plukten de Rotterdammers na rust, toen de ruimtes groter werden, de vruchten van.

Wij hadden weinig meer te vertellen, liepen steeds verder achteruit en verder dan de lange bal naar voren en hopen op een gelukje was het niet meer. VOC speelde de boel flink uit elkaar en twee keer was er ook voor Roel geen redden meer aan. Al hadden we in de slotfase nog wel op gelijke hoogte kunnen komen, toen Souhaib na een scrimmage de lat raakte.

Geen schande natuurlijk, dat een tegenstander uiteindelijk sterker blijkt te zijn. Het was alleen jammer dat er ook onderling wat irritatie ontstond. Elkaar bekritiseren, in plaats van elkaar steunen, daar is nog nooit een team sterker van geworden. Juist als het moeilijk wordt, moet je elkaar helpen en steunen, dat is een les die JO13-1 nog altijd niet heeft geleerd.

Maar goed, de tweede seizoenshelft is net begonnen, we krijgen nog genoeg tegenstanders van ons eigen niveau in een competitie met teams die ook allemaal 5^de , 6^de op 7^de zijn geworden voor de winterstop. Genoeg kansen dus om te laten zien dat JO13-1 ook een team kan zijn als het tegenzit. Vechtlust, karakter en werklust zijn er al. Nu nog samen strijden, dan gaat het een stuk makkelijker.