Het was feest aan de Knibbelweg in Zevenhuizen, waar niet werd gekibbeld maar gevoetbald. Tegen Groeneweg werd weer eens het bewijs geleverd hoe goed JO13-1 kan zijn als er goed wordt samengewerkt. Winnen met 7-0, alsof het niets is.

 Eendracht maakt Macht, zeggen ze al jaren bij PSV, al maken ze het daar ook niet echt waar de laatste tijd. Zelf waren we vorige week een soort PSV. Talent zat, maar toen het even tegenzat, viel het elftal uit elkaar.

Kortom, we hadden iets recht te zetten. Naar onszelf én naar de tegenstander. Die had voor de winterstop volkomen ten onrechte een puntje gepikt, door uit een corner in de laatste minuut de gelijkmaker te scoren. Nu was de laatste minuut een stuk minder spannend, want toen was de wedstrijd allang beslist.

Sterker nog, keeper Roel had,  op wat terugspeelballen na, amper wat te doen. De nul houden was zelden zo makkelijk.

Eigenlijk werd ook de verdediging amper op de proef gesteld, maar Ian, Tim, Ayoub, Adam L en na de pauze ook Kian, zorgden dat ze hun zaakjes op orde hadden en dat er goed kon worden doorgeschoven naar de middenlijn.

De veldbezetting klopte, waardoor de middenvelders Melle, Suleiman, Adam A en later ook Noël controle hadden en steeds zorgden voor druk naar voren.

Er werd gevoetbald, er werd getikt, er stond steeds een mannetje vrij en die kreeg dan ook de bal. Alles wat een week eerder fout ging, lukte nu wel. De jongens durfden op elkaar te vertrouwen en werden daar terecht voor beloond.

De aanvallers Finn, Souhaib en Luuk kregen nu de kans om het verschil te maken. Maar dat gebeurde vooral omdat achter hen de taken goed werden uitgevoerd. Groeneweg heeft  nooit het idee gekregen dat er een kans was op een resultaat, hoe stiekem ook.

Dus was het genieten van mooie aanvallen, mooie combinaties, maar ook van felheid in de duels en rust aan de bal. Ook in de achterhoede werd niet gekozen voor de blinde bal naar voren, maar werd rustig de vrije man gezocht.

De meegereisde fans stonden te genieten langs het hoofdveld van Groeneweg. Na tien minuten was het al raak, toen Suleiman goed doorzette en Souhaib bediende. Die knalde onberispelijk raak. De 2-0 viel drie minuten later al. Luuk pegelde raak uit een vrije trap op ruim twintig meter van de goal. Een schitterend doelpunt.

Daar bleef het niet bij. Na ruim een kwartier spurtte Souhaib naar de achterlijn. Zijn voorzet leek net iets te scherp voor Finn, maar die scoorde toch: 3-0. De 4-0 en de 5-0 kwamen van Souhaib. Eerst schoot hij raak na een slimme corner van Luuk, daarna sprintte hij iedereen voorbij na een prachtige lange pass van Adam A. De 5-0 ruststand was een enorme, maar dik verdiende luxe.

 Na de pauze bleven we heer en meester in Zevenhuizen. Het aantal kansen voor de thuisploeg? Nul! We liepen nog uit naar 7-0. Eerst tikte een verdediger van Groeneweg de bal in eigen doel, toen hij na een voorzet van Noël werd opgejaagd door Finn. Daarna kreeg Luuk een strafschop, omdat hij op lompe wijze onderuit was geduwd. Hij schoot zelf raak.

De eindconclusie: goede overwinning, als team gevoetbald, met dertien uitblinkers. Of eigenlijk veertien, want ook de scheidsrechter was uitstekend.

En nu? Zo doorgaan natuurlijk en ook laten zien dat we een team zijn als het een keertje tegenzit. Een blik op de stand, al is het pas na twee wedstrijden, leert dat er van alles mogelijk is als we daar in slagen.