Een helft lang speelde Schoonhoven B2 uit tegen DONK B2 onaards goed voetbal, genoeg voor een 0-4 voorsprong. In de tweede helft zakte het in en kon DONK terugkomen tot 3-4, maar daarna maakte Schoonhoven het alsnog af: 3-6.

De competitie wil nog niet echt op stoom komen na de winterstop: Schoonhoven speelde zijn derde wedstrijd in anderhalve maand tijd, waarbij de vorige twee bovendien verloren waren gegaan. Je zou denken dat het ritme er niet zou kunnen zijn, maar niets was minder waar. Schoonhoven zat eigenlijk vanaf het begin in de "zone", zoals dat heet: alles lukte, en het arme DONK zag werkelijk alle hoeken van het veld. De verdediging, versterkt met Julian van de C1 die een uitstekende wedstrijd speelde, legde een solide partij op de mat en gaf weinig tot niets weg; en het middenveld en de aanvallers waren onnavolgbaar. Ze liepen op het oog volstrekt willekeurig door elkaar heen, maar ze wisten elkaar blindelings te bereiken, en als DONK aan de bal was stond er altijd precies iemand op de goede plek om daar weer snel een einde aan te maken.

Het kwam ook niet slecht uit dat de Schoonhovenaren bijna alle persoonlijke duels wonnen: DONK werd overdonderd en liep de hele helft alleen maar achter de feiten aan. In alle eerlijkheid, zo goed heeft Schoonhoven dit seizoen nog niet gespeeld, dus DONK had gewoon pech dat ze hier tegenaan liepen. Vanaf de kant werd op een gegeven moment geroepen dat Schoonhoven met de B1 was gekomen, maar met alle respect, de B1 mocht willen dat ze zo konden voetballen.

Het enorme overwicht leidde tot een 0-4 voorsprong bij de rust, en daarover had DONK niets te klagen. In de kleedkamer was de euforie groot, en daarin zat meteen het gevaar: je kon eigenlijk direct al zien dat het in de tweede helft mis zou gaan. En dat ging het ook. In de uitslagen hadden we al gezien dat er in de wedstrijden van DONK altijd veel doelpunten vielen, voor zowel als tegen, en in de tweede helft werd al snel duidelijk waarom. Toen ze eenmaal de kans kregen om te voetballen bleken ze dat prima te kunnen, en vooral de kwaliteit van de voorzetten was uitstekend. Op de een of andere manier wisten ze steeds weer de spits te bereiken, zonder dat het Schoonhovense centrum nou zo veel ruimte weggaf. Al met al leidde dat na 4 minuten tot de 1-4, na 15 minuten tot de 2-4, en na 22 minuten zelfs tot de 3-4. Hoe ongelofelijk het ook lijkt na een 0-4 ruststand, het was ineens weer een wedstrijd.

In het laatste stuk van de wedstrijd stelde Schoonhoven dan toch orde op zaken, na eerst een aantal flinke kansen gemist te hebben. Fouad maakte de verlossende 3-5, en diep in blessuretijd krulde hij zelfs nog een corner direct tussen de palen, zodat er uiteindelijk toch een comfortabele 3-6 eindstand uitrolde. De terugval in de tweede helft was begrijpelijk, maar daarmee toch eigenlijk ook wel al te diep; wat vooral bleef hangen was het fantastische spel in de eerste helft.